فضیلت عشق اروتیک

یکی از پیش شرط های عشق رومانتیک، آرمان فردگرایی مبتنی بر خودمختاری است. در عین حال عشق رومانتیک فرآیندی است که در آن طرفین هویت خویشتن را باهم یکی می کنند، و این با پیش شرط خود یعنی فردگرایی کاملا در تعارض است.
در عشق رومانتیک، خودهایی که قرار است در هم بیامیزند از این مزیت محرومند که خود را، پیش از آنکه انعطاف ناپذیر و کاملا شکل گرفته شوند، با یکدیگر تنظیم و تکمیل کنند. در جوامعی که خانواده ها ازدواج را میان فرزندانی که با یکدیگر بزرگ شده اند ترتیب می دهند، این مزیت وجود دارد، اما این افراد با حسرت از عشق رومانتیک و نمونه رمئو و ژولیت یاد می کنند.
حقیقت این است که غالبا عشق رومانتیک وقتی سربرمی آورد که شخصیت ها کاملا شکل گرفته است، و یکدیگر را تکمیل کردن در رابطه اغلب در واقع تمرین با یکدیگر کنار آمدن است. بنابراین بسط و تکامل عشق رومانتیک بر مبنای نوعی رابطه دیالکتیکی تعریف می شود، رابطه ای که در اغلب موارد نرم و ملاطفت آمیز است، اما در آن هر یک از طرفین رابطه عشقی می کوشند تا سلطه خود را بر تصویر مشترکی که طرفین از خویشتن دارند تحمیل کند، در برابر آن مقاومت ورزد، آن را مورد بازبینی قرار دهد، یا آن را رد کند. به همین دلیل است که عشق برخلاف عواطف دیگر وقت می برد.

فضیلت عشق اروتیک: روبرت سالومون - دانلود کنید